Амасё бар Яҳудо подшоҳӣ мекунад.
- АМАСЬЁ дар синни бисту панҷсолагӣ подшоҳ шуд, ва бисту нӯҳ сол дар Ерусалим подшоҳӣ кард; ва номи модараш Еҳӯадон, аз Ерусалим, буд.
- Ва он чи дар назари Худованд мақбул буд, ба амал овард, аммо на бо дили комил.
- Ва ҳангоме ки салтанат дар дасташ мустаҳкам шуд, навкарони худро, ки падараш подшоҳро кушта буданд, ба қатл расонид.
- Вале писарони онҳоро накушт, бар тибқи навиштаи китоби Тавроти Мусо, ки дар он Худованд амр фармуда, гуфтааст: «Падарон набояд барои гуноҳи писарон кушта шаванд, ва писарон набояд барои гуноҳи падарон кушта шаванд, балки ҳар кас бояд барои гуноҳи худаш кушта шавад».
Ҷанг ба муқобили Адӯм.
- Ва Амасьё аҳли Яҳудоро ҷамъ кард, ва онҳоро муво-фиқи хонаводаҳо, дар тамоми Яҳудо ва Биньёмин, зери фармони мириҳазорҳо ва мирисадҳо гузошт; ва онҳоро аз бистсола ва болотар дар шумор оварда, сесад ҳазор гузинони найзавар ва сипардорро ёфт, ки метавонистанд ба аскарӣ бираванд.
- Ва аз Исроил сад ҳазор мардони ҷангиро ба баҳои сад киккар нуқра киро кард.
- Вале марди Худо назди ӯ омада, гуфт: «Эй подшоҳ! Бигзор лашкари Исроил бо ту нараванд, зеро ки Худо-ванд бо Исроил, яъне бо тамоми банӣ-Эфроим нест.
- Балки худат бирав, ва амал намуда, дар ҷанг қавӣ шав, вагар на туро Худо пеши душман мағлуб хоҳад кард, зеро ки Худо қодир аст мадад расонад ва мағлуб созад,
- Ва Амасьё ба марди Худо гуфт: «Пас, оид ба сад кик-кар нуқрае ки ба фавҷи Исроил додаам, чӣ кунам?» Ва марди Худо гуфт: «Худованд қодир аст ба ту аз ин зиёд-тар бидиҳад».
- Ва Амасьё он фавҷро, ки назди ӯ аз Эфроим омада буданд, ҷудо кард, то ки ба макони худ бираванд; ва ға-заби онҳо бар Яҳудо бағоят аланга гирифт, ва онҳо хашм-гин шуда, ба макони худ баргаштанд.
- Ва Амасьё далер гардида, қавми худро пеш бурд, ва ба дараи Милҳ расида, аз банӣ-Сеир даҳ ҳазор нафарро кушт.
- Ва банӣ-Яҳудо даҳ ҳазор нафарро зинда асир карда, ба қуллаи Солаъ оварданд; ва онҳоро аз қуллаи Солаъ пар-тофтанд, ва ҳамаашон нобуд шуданд.
- Ва аҳли он фавҷ, ки Амасьё онҳоро баргардонида буд, то ки бо ӯ ба ҷанг нараванд, дар шаҳрҳои Яҳудо, аз Сома-рия то Байт-Ҳӯрӯн, пароканда шуда, се ҳазор нафарро куштанд, ва ғанимати зиёдеро ба тороҷ бурданд.
- Ва ҳангоме ки Амасьё ба адӯмиён шикаст расонида баргашт, ӯ худоёни банӣ-Сеирро оварда, назди худ онҳоро ҳамчун худоён барқарор намуд, ва пеши онҳо саҷда бурд, ва барои онҳо бухур сӯзонид.
- Ва ғазаби Худованд бар Амасьё аланга гирифт, ва набиеро назди ӯ фиристод, ки вай ба ӯ гуфт: «Чаро ту ху-доёни қавмеро ҷӯё шудаӣ, ки онҳо натавонистанд қавми худ-ро аз дасти ту раҳо кунанд?»
- Ва ҳангоме ки вай ба ӯ сухан меронд, ӯ ба вай гуфт: «Оё туро машваратчии подшоҳ таъин кардаанд? Бас кун, ча-ро туро бикушанд?» Ва набӣ бас карда, гуфт: «Медонам, ки Худо қарор додааст туро нобуд кунад, зеро ки ту ин корро кардӣ, ва ба машварати ман гӯш надодӣ».
Ҷанги Яҳудо бо Исроил.
- Ва Амасьё, подшоҳи Яҳудо, машварат намуд, ва наз-ди Юош ибни Еҳӯоҳоз ибни Еҳу, подшоҳи Исроил, фиристода, гуфт: «Биё, рӯ ба рӯ шавем».
- Ва Юош, подшоҳи Исроил, назди Амасьё, подшо-ҳи Яҳудо, фиристода, гуфт: «Мушхоре ки дар Лубнон аст, ба арзе ки дар Лубнон аст, фиристода, гуфтааст: «Духтари худро ба писари ман ба занӣ бидеҳ». Валекин ҳайвони даш-тие ки дар Лубнон аст, гузар карда, мушхорро поймол намудааст.
- Мегӯӣ: «Инак, Адӯмро шикаст додам», ва дилат мағ-рур шудааст, ва ту бо худ меболӣ. Алҳол дар хонаи худ бинишин. Чаро ту бадбахтиро иғво медиҳӣ, то ки худат фурӯ ғалтӣ, ва ҳамчунин Яҳудо ҳамроҳи ту?»
- Вале Амасьё гӯш надод, зеро ки ин аз ҷониби Худо буд, то ки онҳоро ба дасти душман бисупорад, чунки ху-доёни Адӯмро ҷӯё шуда буданд.
- Ва Юош, подшоҳи Исроил, баромад, ва ӯ ва Амасьё, подшоҳи Яҳудо, дар Байт-Шемеш, ки дар Яҳудост, рӯ ба рӯ шуданд.
- Ва аҳли Яҳудо пеши Исроил мағлуб гардида, ҳар яке ба хаймаҳои худ гурехта рафтанд.
- Ва Юош, подшоҳи Исроил, Амасьё ибни Еҳӯош ибни Еҳӯоҳоз, подшоҳи Яҳудоро дар Байт-Шемеш дастгир намуд, ва ӯро ба Ерусалим овард, ва ҳисори Ерусалимро аз дарвозаи Эфроим то дарвозаи кунҷакӣ, ба андозаи чор-сад зироъ хароб кард;
- Ва тамоми тилло ва нуқра, ва тамоми колоеро, ки дар хонаи Худо назди Убайд-Адӯм ёфт шуд, ва хазоини хонаи подшоҳ, ва гаравгононро гирифта, ба Сомария бар-гашт.
- Ва Амасьё ибни Еҳӯош, подшоҳи Яҳудо, баъд аз фав-ти Юош ибни Еҳӯоҳоз, подшоҳи Исроил, понздаҳ сол зин-дагӣ кард.
Фавти Амасьё.
- Ва бақияи аъмоли Амасьё, аз аввал то охир, дар кито-би подшоҳони Яҳудо ва Исроил навишта шудааст.
- Ва аз замоне ки Амасьё аз пайравии Худованд дур шуд, дар Ерусалим ба муқобили ӯ суиқасд карданд, ва ӯ ба Локиш гурехт; ва аз ақиби ӯ ба Локиш фиристоданд, ва ӯро дар он ҷо куштанд.
- Ва ӯро бар аспҳо бардошта оварданд, ва ӯро бо пада-ронаш дар шаҳри Довуд дафн карданд.
© IBT 1992
Китоби Муқаддас 