Ибтидои нек — анҷоми бад.
- ВА Довуд бо мириҳазорҳо ва мирисадҳо, бо ҳамаи раисон машварат кард.
- Ва Довуд ба тамоми ҷамоати Исроил гуфт: «Агар шумо салоҳ бинед, ва агар ин аз ҷониби Худованд Худои мо бошад, ба ҳар тараф назди бародарони худ, ки дар ҳамаи заминҳои Исроил боқӣ мондаанд, ва бо онҳо ба коҳинон ва левизодагоне ки дар шаҳрҳои худ ва ҳаволии онҳо мебошанд, бифиристем, то ки онҳо назди мо ҷамъ шаванд;
- Ва сандуқи Худои моро назди худ бикӯчонем, зеро ки дар айёми Шоул мо ба он муроҷиат накардаем».
- Ва тамоми ҷамоат гуфтанд, ки «чунин бикунем», зеро ки ин кор ба назари тамоми қавм писанд омад.
- Ва Довуд тамоми Исроилро аз Шиҳӯри Миср то даромадгоҳи Ҳамот ҷамъ кард, то ки сандуқи Худоро аз Қирьят-Еорим биёранд.
- Ва Довуд ва тамоми Исроил ба Баало, яъне ба Қирьят-Еорим, ки дар Яҳудо мебошад, баромаданд, то ки сандуқи Худованд Худоро, ки Ӯ бар каррубиён нишастааст, ва исми Ӯ бар он хонда мешавад, аз он ҷо биёранд.
- Ва сандуқи Худоро бар аробаи нав гузошта, аз хонаи Абинодоб бароварданд, ва Уззо ва Аҳью аробаро меронданд.
- Ва Довуд ва тамоми Исроил бо суруд ва барбат ва уд ва даф ва санҷ ва карнай ба ҳузури Худованд бо тамоми қувват бозӣ мекарданд.
Сандуқро дар хонаи Убайд-Адӯм монданд.
- Ва ҳангоме ки ба хирмангоҳи Кидӯн расиданд, Уззо дасташро ба сандуқ дароз карда, онро нигоҳ дошт, зеро ки говон онро яктарафа гардонида, моил ба афтодан карда буданд.
- Ва хашми Худованд бар Уззо аланга зада, ӯро барои он ки дасташро ба сандуқ дароз карда буд, зарба зад; ва ӯ дар он ҷо ба ҳузури Худо мурд.
- Ва Довуд ғамгин шуд, ки Худованд Уззоро зарба зад; ва он макон то имрӯз Форас-Уззо номида мешавад.
- Ва Довуд дар он рӯз аз Худованд тарсида, гуфт: «Сандуди Худоро наздӣ худ чӣ гуна биёрам?»
- Ва Довуд сандуқро назди худ ба шаҳри Довуд набурд, ва онро ба хонаи Убайд-Адӯми ҷаттӣ равона кард.
- Ва сандуқи Худо бо хонадони Убайд-Адӯм дар хонаи вай се моҳ монд, ва Худованд хонадони Убайд-Адӯм ва тамоми дороии варо баракат дод.
© IBT 1992
Китоби Муқаддас 