Еҳушаъ боби 9

Иттифоқ бо Ҷибъӯн.

ВА чун ҳамаи подшоҳони он тарафи Ӯрдун, ки дар кӯҳ ва пастӣ ва тамоми соҳили баҳри Бузург то рӯ ба рӯи Лубнон буданд, яъне подшоҳони ҳиттиён ва амӯриён, канъо-ниён, фариззиён, ҳиввиён ва ябусиён инро шуниданд,
Якҷоя ҷамъ шуданд, то ки бо Еҳушаъ ва қавми Исроил якдилона ҷанг кунанд.
Валекин сокинони Ҷибъӯн он чиро, ки Еҳушаъ дар ҳаққи Ериҳӯ ва Ой карда буд, шунида,
Айёрона рафтор карданд: рафта, худро мисли қосидон вонамуд сохтанд, ва хӯрҷинҳои фасурда бар харони худ ва машкҳои шароб, ки фасурда гардида ва дарида ва бо риштаҳо баста шуда буд, гирифтанд;
Ва бар пойҳошон кафшҳои фасурдаи ямоқӣ, ва бар танҳошон ҷомаҳои фасурда, ва тамоми нони тӯшаашон хушк ва пӯпанак бастагӣ буд.
Ва онҳо назди Еҳушаъ ба ӯрдугоҳи Ҷилҷол омада, ба ӯ ва ба исроилиён гуфтанд: «Мо аз кишвари дурдасте омадаем, ва алҳол бо мо аҳд бибандед».
Ва исроилиён ба ин ҳиввиён гуфтанд: «Шояд, шумо дар миёни мо сокин бошед, пас чӣ гуна мо метавонем бо шумо аҳд бибандем?»
Ва онҳо ба Еҳушаъ гуфтанд: «Мо бандагони ту ҳастем». Ва Еҳушаъ ба онҳо гуфт: «Шумо кистед ва аз куҷо омадаед?»
Ва онҳо ба ӯ гуфтанд: «Мо, бандагонат, аз кишвари дурдасте ба сабаби исми Худованд Худои ту омадаем, зеро овозаи Ӯ ва ҳар он чиро, ки Ӯ дар Миср кардааст, шунидаем,
Ва низ он чиро, ки Ӯ ба ду подшоҳи амӯриён, ки дар он тарафи Ӯрдун буданд, яъне ба Сиҳӯн подшоҳи Ҳешбӯн ва Ӯҷ подшоҳи Бошон, ки дар Ашторӯт буд, кардааст;
Ва пирони мо ва ҳамаи сокинони кишвари мо ба мо сухан ронда, гуфтанд: «Тӯшаи роҳ ба дасти худ бигиред ва ба пешвози онҳо биравед, ва ба онҳо бигӯед, ки мо бан-дагони шумо ҳастем, ва алҳол бо мо аҳд бибандед»;
Ин нони мост, ки онро аз хонаҳои худ ҳамчун тӯшаироҳ гарм гирифта будем. дар он рӯзе ки баромадем, то ки назди шумо биёем, ва инак, ҳоло он хушк шуда, пӯпанак бастааст;
Ва ин машкҳои шароб, ки пур карда будем, нав буд, ва инак, даридааст;ва ин ҷомаҳо ва кафшҳои мо аз боиси он ки роҳ бағоят дур буд, фасурда гардидааст».
Ва мардум аз тӯшаи онҳо гирифта хӯрданд, вале раъйи Худовандро напурсиданд.
Ва Еҳушаъ бо онҳо сулҳ кард, ва бо онҳо аҳд баст, ки онҳоро зинда нигоҳ дорад; ва раисони ҷамоат ба онҳо қасам хӯрданд.
Ва баъд аз гузаштани се рӯз, ки бо онҳо аҳд баста буданд, шуниданд, ки онҳо аз мавзеи наздиканд ва дар миё-нашон сокин мебошанд.
Ва банӣ-Исроил равона шуда, дар рӯзи сеюм ба шаҳр-ҳои онҳо расиданд, ки ин шаҳрҳо буд: Ҷибъӯн, Кафира, Беэрӯт ва Қирьят-Еорим.
Вале банӣ-Исроил онҳоро накуштанд, зеро ки раисони ҷамоат барои онҳо ба Худованд Худои Исроил қасам хӯрда буданд; ва тамоми ҷамоат аз раисон норизогӣ карданд.
Ва ҳамаи раисон ба тамоми ҷамоат гуфтанд: «Мо барои онҳо ба Худованд Худои Исроил қасам хӯрдем, ва алҳол наметавонем ба онҳо осеб расонем;
Ба онҳо чунин рафтор хоҳем кард ва онҳоро зинда нигоҳ хоҳем дошт, ва бар мо барои қасаме ки барои онҳо хӯр-даем, ғазабе нахоҳад шуд».
Ва раисон ба онҳо гуфтанд: «Бигзор зинда монанд!» Ва онҳо барои тамоми ҷамоат ҳезумшикан ва обкаш гардиданд, чунон ки раисон ба онҳо гуфта буданд.
Ва Еҳушаъ онҳоро даъват намуд, ва ба онҳо сухан ронда, гуфт: «Чаро моро фиреб дода, гуфтед, ки «мо аз шумо бисьёр дур ҳастем», ва ҳол он ки шумо дар миёни мо сокин мебошед?
Ва акнун шумо малъун ҳастед, ва аз миёни шумо ҳа-меша ғуломон ва ҳезумкашон ва обкашон барои хонаи Ху-дои ман хоҳанд буд».
Ва онҳо ба Еҳушаъ ҷавоб гардонида, гуфтанд: «Зеро ба бандагонат хабар расид, ки Худованд Худои ту ба бандаи Худ Мусо амр фармудааст, ки тамоми ин заминро ба шумо бидиҳад ва ҳамаи сокинони ин заминро аз пеши шумо маҳв намояд; ва аз ин рӯ мо аз шумо барои ҷонҳои худ бисьёр тарсидем, ва ин корро кардем.
Ва алҳол мо дар дасти ту ҳастем; ҳар гунае ки дар на-зари ту дуруст ва одилона бошад, ки ба мо амал намоӣ, он гу-на амал намо».
Ва ӯ ба онҳо чунин амал намуд: онҳоро аз дасти банӣ-Исроил халосӣ дод, ва онҳоро накуштанд.
Ва Еҳушаъ онҳоро дар он рӯз таъин намуд, ки барои ҷамоат ва барои қурбонгоҳи Худованд дар ҳар ҷое ки Ӯ их-тиёр кунад, ҳезумшикан ва обкаш бошанд, ва то имрӯз чунин ҳастанд.