Ғалабаи Шоул назди Ёбиш-Ҷилъод.
- ВА Ноҳоши аммӯнӣ баромада, назди Ёбиш-Ҷилъод ӯрду зад; ва тамоми мардуми Ёбиш ба Ноҳош гуфтанд: «Бо мо аҳд бибанд, ва мо хизмати туро ба ҷо хоҳем овард».
- Ва Ноҳоши аммӯнӣ ба онҳо гуфт: «Бо чунин шарт бо шумо аҳд хоҳам баст, ки чашми рости ҳар яке аз шумо канда шавад; ва шуморо нанге бар тамоми Исроил хоҳам гардонид».
- Ва пирони Ёбиш ба ӯ гуфтанд: «Ба мо ҳафт рӯз мӯҳлат бидеҳ, то ки ба тамоми ҳудуди Исроил қосидон бифиристем, ва агар наҷотдиҳандае барои мо ёфт нашавад, пеши ту берун хоҳем омад».
- Ва қосидон ба Ҷибъои Шоул омада, ин суханонро ба гӯши қавм расониданд; ва тамоми қавм овози худро ба-ланд карда, гиристанд.
- Ва инак, Шоул дар ақиби говон аз саҳро омад, ва Шоул гуфт: «Қавмро чӣ шудааст, ки мегирьянд?» Ва суханони мар-думи Ёбишро ба ӯ ҳикоят карданд.
- Ва ҳангоме ки Шоул ин суханонро шунид, Рӯҳи Худо бар ӯ нозил шуд, ва ғазабаш бағоят аланга зад.
- Ва ҷуфти говонро гирифта, пора-пора кард, ва ба воситаи қосидон ба тамоми ҳудуди Исроил фиристода, гуфт: «Касе ки аз паи Шоул ва аз паи Самуил берун наояд, ба го-вонаш ҳамин тавр карда хоҳад шуд». Ва тарси Худованд бар қавм афтод, ва ҳама мисли як тан берун омаданд.
- Ва ӯ онҳоро дар Бозақ шумурд, ва банӣ-Исроил сесад ҳазор, ва мардуми Яҳудо сӣ ҳазор буданд.
- Ва ба қосидоне ки омада буданд, гуфтанд: «Ба мар-думи Ёбиш-Ҷилъод чунин бигӯед: «Фардо, дар вақти гар-мии офтоб, барои шумо наҷот хоҳад омад»» Ва қосидон омада, ба мардуми Ёбиш хабар доданд, ва онҳо шодӣ кар-данд.
- Ва мардуми Ёбиш гуфтанд: «Фардо пеши шумо берун хоҳем омад, ва ҳар чи дар назаратон писанд ояд, бо мо би-кунед».
- Ва фардояш чунин воқеъ шуд, ки Шоул қавмро ба се фавҷ тақсим намуд, ва онҳо дар поси саҳарӣ ба даруни ӯр-дугоҳ омаданд, ва то вақти гармии офтоб аммӯниёнро тору-мор карданд; ва бақияи онҳо пароканда шуданд, ба тавре ки ду нафар аз онҳо дар як ҷо намонданд.
- Ва қавм ба Самуил гуфтанд: «Кист, ки гуфтааст: «Наход ки Шоул бар мо подшоҳӣ кунад?» Он касонро бидиҳед, ва мо онҳоро хоҳем кушт».
- Вале Шоул гуфт: «Касе имрӯз кушта нахоҳад шуд, зеро ки имрӯз Худованд барои Исроил наҷот ба амал овард».
- Ва Самуил ба қавм гуфт: «Биёед, ба Ҷилҷол биравем, ва салтанатро дар он ҷо аз нав барқарор намоем».
- Ва тамоми қавм ба Ҷилҷол рафтанд, ва дар он ҷо Шоулро ба ҳузури Худованд дар Ҷилҷол подшоҳ таъин на-муданд, ва дар он ҷо ба ҳузури Худованд қурбониҳои саломатӣ забҳ карданд, ва дар он ҷо Шоул ва тамоми мардуми Исроил ниҳоятдараҷа шод гардиданд.
© IBT 1992