Якум Подшоҳон боби 19

Суиқасди сеюми Шоул барои куштани Довуд.

1. ВА Шоул ба писараш Йӯнотон ва ба ҳамаи навкаронаш гуфт, ки мехоҳад Довудро бикушад;  вале Йӯнотон  ибни Шоул Довудро бағоят дӯст медошт.
2. Ва Йӯнотон ба   Довуд хабар дода,  гуфт:   «Падарам Шоул мехоҳад туро бикушад;  ва алҳол, лутфан, бомдодон барҳазар бош, ва дар ҷои махфие пинҳон шав.
3. Ва ман берун омада, дар саҳрое ки ту дар он  бошӣ, ба паҳлуи падарам хоҳам истод, ва дар бораи ту бо падарам гуфтугӯ хоҳам кард, ва он чи бубинам, ба ту хабар хоҳам дод».
4. Ва Йунотон ба падараш Шоул дар бораи Довуд суханони некӯ ба забон ронда, ба вай гуфт:   «Бигзор подшоҳ дар ҳаққи бандаи худ Довуд гуноҳ накунад, зеро ки ӯ пеши ту гуноҳе накардааст, балки аъмоли ӯ барои ту бағоят хуб аст;
5. Ва ӯ ҷонашро ба кафи дасташ гирифта, он фалиштиро кушт, ва Худованд наҷоти бузурге барои тамоми Исроил ба амал овард, ва ту инро дида, шод гаштӣ; пас чаро ту мехоҳӣ дар ҳаққи  хуни  бегуноҳе  гуноҳ   карда,   Довудро   беҳуда бикушӣ?»
6. Ва Шоул ба овози Йӯнотон гӯш   андохт, ва  Шоул қасам хӯрд: «Ба ҳаёти Худованд қасам, ки ӯ кушта нахоҳад шуд».
7. Ва Иӯнотон Довудро хонд, ва Йӯнотон ҳамаи ин су-ханонро ба ӯ хабар дод; ва Йӯнотон Довудро назди Шоул овард, ва ӯ мисли дирӯз ва парирӯз дар ҳузури вай буд.
8. Ва боз  ҷанг  рӯй  дод,   ва  Довуд   берун   омада,   бо фалиштиён ҷанг кард, ва ба онҳо шикасти бузурге расонид, ва онҳо аз пеши ӯ гурехтанд.
9. Ва рӯҳи бад аз ҷониби   Худованд бар Шоул   нозил шуд, ва ӯ дар хонаи худ нишаста, найзаашро дар дасташ нигоҳ медошт; ва Довуд бо дасти худ барбат менавохт.
10. Ва Шоул мехост, ки Довудро бо найза зада, ба девор бидӯзад, вале ӯ худро аз пеши Шоул канор кашид, ва найза ба девор бархӯрд, ва Довуд он шаб гурехта,  раҳоӣ ёфт.
11. Ва Шоул қосидонро ба хонаи Довуд фиристод, то ки камин гирифта, субҳидам ӯро бикушанд; ва занаш Микал ба Довуд сухан ронда, гуфт: «Агар ту имшаб ҷони худро халос накунӣ, фардо кушта хоҳӣ шуд».
12. Ва Микал Довудро аз тиреза фурӯд овард, ва ӯ равона шуда, гурехт ва раҳоӣ ёфт.
13. Ва Микал трофимро гирифта, бар бистар гузошт, ва пӯсти бузро гирди каллаи он ниҳода, болои онро бо либосе пӯшонид.
14. Ва Шоул қосидонро фиристод, то ки Довудро биги-ранд, вале Микал гуфт: «Ӯ бемор аст».
15. Ва Шоул қосидонро фиристод, то ки Довудро буби-нанд, ва гуфт: «Ӯро бо бистараш назди ман биёред, то ки ӯро бикушам».
16. Ва қосидон омаданд, ва инак, трофим бар бистар, ва пӯсти буз гирди каллааш буд.
17. Ва Шоул ба Микал гуфт: «Чаро  маро  чунин фиреб додӣ, ва душманамро раҳо кардӣ, то ки бигрезад?» Ва Ми- кал ба Шоул гуфт: «Ӯ ба ман гуфт: «Маро раҳо намо, ва-гар на, туро хоҳам кушт»».

Рӯҳи Худованд  Довудро  нигаҳбонӣ  мекунад.

18. Ва Довуд гурехта, раҳо шуд, ва назди Самуил ба Ромо омада, ҳар он чиро, ки Шоул дар ҳаққи ӯ карда буд, ба вай ҳикоят намуд; ва ӯ ва Самуил рафта, дар Ноют сокин шу-данд.
19. Ва ба Шоул хабар расонида, гуфтанд: «Инак,  Довуд дар Ноюти Ромо мебошад».
20. Ва Шоул қосидонро фиристод, то ки Довудро биги-ранд, ва чун онҳо тӯдаи анбиёро диданд, ки нубувват меку-нанд, ва Самуил истода бар онҳо сарварӣ менамояд, — Рӯҳи Худо бар қосидони Шоул нозил шуда, онҳо низ нубувват кардан гирифтанд.
21. Ва инро ба Шоул хабар доданд, ва ӯ қосидони дигарро фиристод, вале онҳо низ нубувват кардан гирифтанд. Ва Шоул боз қосидони сеюмро фиристод, вале онҳо низ нубувват кардан гирифтанд.
22. Худаш низ   ба   Ромо   равона   шуд, ва чун ба чоҳи калон, ки дар Сеху мебошад, расид, савол дода, гуфт: «Са-муил ва Довуд куҷоянд?» Ва касе гуфт: «Инак, дар Ноюти Ромо мебошанд».
23. Ва дар он ҷо ӯ ба Ноюти Ромо рафт, ва Рӯҳи Худо бар ӯ низ нозил шуд, ва ӯ нубувваткунон мерафт, то даме ки ба Ноюти Ромо расид.
24. Ва ӯ низ либосҳои худро кашид, ва ӯ низ ба ҳузури Самуил нубувват кардан гирифт, ва тамоми он рӯз ва та-моми шабаш бараҳна хобид; бинобар ин мегӯянд: «Оё Шоул низ аз ҷумлаи анбиёст?».

© IBT 1992