Манъ кардани урфу одатҳои бутпарастон оид ба мурдагон.
- «ШУМО писарони Худованд Худои худ ҳастед; барои мурдагон бадани худро харош накунед, ва мӯйҳои пешонии худро, ки аз болои чашмон аст, натарошед.
- Зеро ки ту барои Худованд Худои худ қавми муқаддас ҳастӣ, ва Худованд туро баргузидааст, то аз ҳамаи қавмҳое ки дар рӯи замин мебошанд, қавми гузине барои Ӯ бошӣ.
Дастурот дар бораи хӯрок.
- Ҳеҷ чизи зиштро нахӯр.
- Ин аст ҳайвоноте ки метавонед бихӯред: гов, гӯсфанд ва буз,
- Оҳу ва ғизол ва гавазн, ва бузи кӯҳӣ ва зубр, ва қутос ва говмеш.
- Ва ҳар чорпои сумдор, ки қӯшсум бошад, ва хӯро-кашро кавша кунад, — онро бихӯред.
- Аммо инҳоро аз кавшакунандагон ва сумдорон на-хӯред: шутур ва харгӯш ва заргӯшро, зеро ки онҳо кавша-кунандаанд, валекин сумашон қӯшсум нест, — онҳо барои шумо наҷисанд;
- Ва хукро, зеро ки он сумдор аст, валекин кавша намекунад, — он барои шумо наҷис аст; аз гӯшти онҳо нахӯред, ва ба лошаи онҳо нарасед.
- Аз ҳар чи дар об аст, инҳоро метавонед бихӯред: ҳар он чи пар ва пулакча дорад, — метавонед бихӯред;
- Ва ҳар он чи пар ва пулакча надорад, нахӯред, — он барои шумо наҷис аст.
- Аз ҳар паррандаи пок бихӯред.
- Вале аз инҳо набояд бихӯред: уқоб, ва каргас, ва бургут,
- Ва калхот, ва шоҳин, ва боз бо зоти он;
- Ва ҳар зоғ бо зоти он;
- Ва шутурмурғ, ва бум, ва моҳихӯрак, ва қарчиғай бо зоти он;
- Чуғз, ва ибис, ва қу,
- Ва мурғи саққо, ва лошахӯр, ва бақлон;
- Ва лаклак, ва куланг бо зоти он, ва ҳудҳуд, ва кӯр-шабпарак.
- Ва ҳар ҳашароти болдор барои шумо наҷис аст, на-бояд онҳо хӯрда шавад.
- Аз ҳар паррандаи пок бихӯред.
- Ҳеҷ лошаро нахӯред; ба ғарибе ки дар шаҳри туст, бидеҳ, то ки бихӯрад, ё ба аҷнабие бифрӯш; зеро ки ту барои Худованд Худои худ қавми муқаддас ҳастӣ. Бузғола-ро дар шири модари он напаз.
- Аз тамоми ҳосилоти тухмии худ, ки сол ба сол аз киштзор мерӯяд, ушр бидеҳ.
- Ва ба ҳузури Худованд Худои худ дар маконе ки Ӯ баргузинад, то ки исми Худро дар он ҷо сокин гардонад, ушри ғалла, шираи ангур ва равғани зайтуни худ, ва нахуст-зодаҳои говон ва гӯсфандони худро бихӯр, то таълим гирӣ, ки аз Худованд Худои худ тамоми айём бояд битарсӣ.
- Вале агар роҳ барои ту дур бошад, ба тавре ки ната-вонӣ онро бардошта барӣ, яъне агар маконе ки Худованд Худои ту баргузинад, то исми Худро дар он ҷо сокин гар-донад, аз ту дур бошад, ва Худованд Худоят туро баракат дода бошад, —
- Пас, онро ба нуқра иваз намо, ва нуқраро ба дасти худ гирифта, ба маконе ки Худованд Худои ту баргузи-над, бирав;
- Ва он нуқраро барои ҳар чизе ки дилат ҳавас дошта бошад: барои гов ва гӯсфанд, ва шароб ва бӯза, ва ҳар чизе ки дилат аз ту талаб кунад, бидеҳ; ва дар он ҷо ба ҳузури Худованд Худои худ бихӯр, ва худат бо аҳли байтат хур-сандӣ бикун.
- Ва левизодаро, ки дар шаҳри туст, тарк накун, зеро ки вай бо ту ҳиссае ва мулке надорад.
- Баъд аз гузаштани се сол тамоми ушри ҳосилоти худро дар он сол берун оварда, назди дарвозаи шаҳри худ бимон;
- Ва левизодае ки бо ту ҳисса ва мулке надорад, ва ға-риб ва ятим ва бевае ки дар шаҳри ту мебошанд, омада, бихӯранд ва сер шаванд, то ки Худованд Худоят туро дар ҳар амали дастат, ки мекунӣ, баракат диҳад».
© IBT 1992
Китоби Муқаддас 