Сеюм Подшоҳон боби 12

Подшоҳии Раҳабъом.

1. ВА Раҳабъом ба Шакем рафт, зеро ки тамоми Исроил ба Шакем омаданд, то ки ӯро подшоҳ кунанд.
2. Ва ҳангоме ки Ёробъом ибни Набот инро шунид,  ӯ ҳанӯз дар Миср буд, ки ба он ҷо аз пеши подшоҳ Сулаймон гурехта буд; ва Ёробъом дар Миср сукунат дошт.
3. Ва фиристода, ӯро хонданд; ва Ёробъом  ва тамоми ҷамоати Исроил омаданд, ва ба Раҳабъом сухан ронда, гӯфтанд:
4. «Падарат юғи моро гарон карда буд, вале ту алҳол хизмати сахти падарат ва юғи гарони варо, ки бар мо ниҳода буд, сабук гардон, ва мо хизмати туро  ба ҷо  хоҳем овард».
5. Ба онҳо гуфт: «Биравед ва баъд аз се рӯз назди ман биёед». Ва қавм рафтанд.
6. Ва подшоҳ Раҳабъом ба пироне ки ба ҳузури падараш Сулаймон, дар вақти зинда будани вай, меистоданд, машварат пурсида, гуфт: «Шумо чӣ маслиҳат медиҳед, то ки ба ин қавм ҷавоб гардонам?»
7. Ва онҳо ба ӯ сухан ронда, гуфтанд: «Агар ту имрӯз хизматгори ин қавм гардӣ, ва хизмати онҳоро ба ҷо оварӣ, ва бо ҷавобат онҳоро қонеъ гардонӣ, ва ба онҳо суханони нек гӯӣ, онҳо тамоми айём бандагони ту хоҳанд буд».
8. Вале ӯ машваратеро, ки пирон ба ӯ доданд, рад на-муд, ва аз ҷавононе ки бо ӯ калон шуда буданд ва ба ҳу-зураш меистоданд, машварат пурсид,
9. Ва ба онҳо гуфт: «Шумо чӣ маслиҳат медиҳед, то ки ба ин қавм чавоб гардонам, ки онҳо ба ман сухан ронда, гуфтаанд:  «Юғеро, ки падарат бар мо  ниҳода буд, сабук гардон»?»
10. Ва он ҷавонон, ки бо ӯ  калон шуда буданд, ба ӯ сухан ронда, гуфтанд: «Ба ин қавм, ки ба ту сухан ронда, гуфтаанд: «Падарат  юғи  моро  гарон карда  буд,  вале ту онро барои мо  сабук  гардон», — ту ба онҳо чунин бигӯ: «Ангушти хурди ман аз камари падарам ғафстар аст;
11. Ва алҳол, падарам юғи гароне бар шумо ниҳода буд, вале ман юғи шуморо боз ҳам гаронтар хоҳам кард; пада-рам шуморо бо тозиёнаҳо ҷазо медод, вале ман шуморо бо нешҳои каждум ҷазо хоҳам дод»».
12. Ва Ёробъом ва тамоми қавм  дар  рӯзи  сеюм назди Раҳабъом омаданд, чунон ки подшоҳ сухан   ронда,   гуфта буд: «Дар рӯзи сеюм назди ман биёед».
13. Ва подшоҳ ба қавм ҷавоби сахт гардонид, ва машва-ратеро, ки пирон ба ӯ дода буданд, рад кард,
14. Ва бар тибқи машварати ҷавонон ба онҳо гуфт: «Падарам юғи шуморо гарон карда буд, вале ман юғи шуморо боз ҳам гаронтар хоҳам кард; падарам шуморо бо тозиёнаҳо ҷазо ме-дод, вале ман шуморо бо нешҳои каждум ҷазо хоҳам дод».
15. Ва подшоҳ ба қавм гӯш надод, зеро ки ин аз ҷониби Худованд насиб шуда буд, то каломеро, ки Худованд ба воситаи Аҳиёи шилӯнӣ ба Ёробъом ибни Набот гуфта буд, ба амал оварад.

Ду тақсим шудани мамлакат. Ёробъом бар Исроил подшоҳ мегардад.

16. Ва тамоми Исроил диданд, ки подшоҳ ба онҳо гӯш на-дод; ва қавм ба подшоҳ ҷавоб гардонида, гуфтанд: «На ҳиссаест моро дар Довуд, ва на меросе дар писари Йисой! Эй Исроил, ба хаймаҳои худ биравед! Эй Довуд, акнун хонаи худро бидон!» Ва Исроил ба хаймаҳои худ рафтанд.
17. Вале бар  он   банӣ-Исроил, ки дар   шаҳрҳои   Яҳудо сукунат доштанд, Раҳабъом подшоҳӣ мекард.
18. Ва подшоҳ Раҳабъом Адӯромро, ки сардори боҷу хироҷ буд, фиристод, вале тамоми Исроил ӯро сангборон карданд, ва ӯ мурд; ва подшоҳ Раҳабъом шитобон ба   ароба   савор шуд, то ки ба Ерусалим бигрезад.
19. Ва Исроил ба зидди хонадони Довуд балво карданд, ки то имрӯз давом дорад.
20. Ва чун тамоми Исроил шуниданд, ки Ёробъом баргаш-тааст, фиристода ӯро   назди   ҷамоат хонданд,   ва ӯро бар тамоми Исроил подшоҳ карданд; хонадони Довудро ҳеҷ кас, ғайр аз сибти Яҳудо, тарафдорӣ накард.
21. Ва Раҳабъом ба Ерусалим омада, аз тамоми хонадони Яҳудо ва аз сибти Биньёмин саду ҳаштод ҳазор нафар ҷанго-варони гузинро ҷамъ овард, то ки бо хонадони Исроил ҷанг карда, салтанатро ба Раҳабъом ибни Сулаймон баргардонад.
22. Ва каломи Худо бар Шамаъё, марди Худо, нозил шуда, гуфт:
23. «Ба Раҳабъом ибни Сулаймон, подшоҳи Яҳудо, ва ба тамоми хонадони Яҳудо ва Биньёмин ва   ба  бақияи қавм сухан ронда, бигуй:
24. Худованд чунин мегӯяд: «Набароед ва бо бародарони худ, банӣ-Исроил, ҷанг накунед! Ҳар яке ба хонаи худ бар-гардед, зеро ки ин аз ҷониби Ман шудааст»». Ва онҳо ба каломи Худованд гӯш доданд, ва бар тибқи каломи Худо-ванд гашта рафтанд.

Ёробъом ба бутпарастӣ дода мешавад.

25. Ва Ёробъом Шакемро дар кӯҳи Эфроим бино карда, дар он сокин шуд; ва аз он ҷо баромада, Фануилро бино кард.
26. Ва Ёробъом дар дили худ гуфт: «Алҳол салтанат ба хонадони Довуд хоҳад баргашт;
27. Агар ин қавм ба Ерусалим бираванд, то ки дар хонаи Худованд курбонӣ кунанд, он гоҳ дили ин қавм ба оғои онҳо, ба Раҳабъом, подшоҳи Яҳудо, руҷӯъ хоҳад намуд, ва онҳо маро кушта, ба Раҳабъом, подшоҳи Яҳудо, хоҳанд баргашт».
28. Ва подшоҳ машварат намуда, ду гӯсолаи тилло сохт. Ва ба онҳо гуфт: «Ба Ерусалим рафтанатон бас аст! Инак худоёни шумо, эй Исроил, ки шуморо аз замини Миср берун овардаанд».
29. Ва якеро дар Байт-Ил гузошт, ва дигареро дар Дон ҷой дод.
30. Ва ин боиси гуноҳ гардид, ва қавм пеши яке аз онҳо то Дон мерафтанд.
31. Ва ибодатхонаҳо бар баландиҳо сохт, ва аз ҳар табақаи қавм, ки аз банӣ-Левӣ набуданд, коҳинонро таъин намуд.
32. Ва Ёробъом иде дар моҳи ҳаштум,   дар   рӯзи   понз-даҳуми   моҳ,   монанди   иде   ки дар   Яҳудо   буд,  муқаррар намуд, ва назди он қурбонгоҳ рафт, — дар Байт-Ил ҳамин тавр амал кард, — то барои гӯсолаҳое ки сохта буд, қурбонӣ кунад; ва дар Байт-Ил коҳинони ибодатгоҳеро, ки сохта буд, таъин намуд;
33. Ва дар рӯзи понздаҳуми моҳи ҳаштум, — моҳе ки аз хаёли худ бофта бароварда буд, — назди қурбонгоҳе ки дар Байт-Ил сохта буд, рафт; ва иде барои банӣ-Исроил барпо намуд, ва назди қурбонгоҳ омад, то ки бухур бисӯзонад.

© IBT 1992