Чорум Подшоҳон боби 12

Подшоҳии Еҳӯош.

1. ДАР соли ҳафтуми Еҳу Еҳӯош подшоҳ шуд, ва чил сол дар Ерусалим подшоҳӣ кард. Ва номи модараш Сивьё, аз Беэр-Шобаъ, буд.
2. Ва Еҳӯош он чиро, ки дар назари Худованд мақбул буд, ба амал овард, то даме ки Еҳӯёдои коҳин ӯро таълим медод.
3. Аммо баландиҳо ботил карда нашуд: қавм ҳанӯз бар баландиҳо қурбонӣ мекарданд ва бухур месӯзониданд.
4. Ва Еҳӯош ба коҳинон гуфт: «Тамоми нуқраи вақфро, ки  ба хонаи  Худованд  оварда  мешавад, чунончи: нуқраи саршуморӣ, нуқраи назри касе мувофиқи қимати нуфус, ҳар нуқрае ки касе ба дилхоҳи худ ба хонаи Худованд меоварад, —
5. Коҳинон, ҳар яке аз шиноси худ, бигиранд, ва рахнаҳои хонаро, дар ҳар ҷое ки рахна ёфт шавад, таъмир намоянд».
6. Вале, азбаски то соли бисту сеюми подшоҳ Еҳӯош коҳинон  рахнаҳои  хонаро  таъмир   накарда буданд,
7. Подшоҳ Еҳӯош Еҳӯёдои коҳин ва коҳинонро даъват намуда, ба онҳо гуфт: «Чаро шумо рахнаҳои хонаро таъмир намекунед? Ва алҳол нуқраро аз шиносҳои худ нагиред, бал-ки онро барои рахнаҳои хона бидиҳед».
8. Ва коҳинон розӣ  шуданд,  ки  на нуқраро  аз қавм бигиранд, ва на рахнаҳои хонаро таъмир намоянд.

Таъмири хонаи Худованд.

9. Ва Еҳӯёдои коҳин сандуқе гирифта, сӯрохе дар сар-пӯши он кард, ва онро назди қурбонгоҳ, аз тарафи рост, дар сари роҳе ки мардум ба хонаи Худованд медаромаданд, гузошт, ва коҳинони остонабон тамоми нуқраеро, ки ба хо-наи Худованд оварда мешуд, дар он меандохтанд.
10. Ва чун медиданд, ки дар сандуқ нуқра бисьёр шудааст, котиби подшоҳ ва саркоҳин омада, нуқраи дар хонаи Ху-дованд ёфтшударо дар ҳамьёнҳо меандохтанд ва мешумур-данд.
11. Ва нуқраи шумурдашударо  ба дасти   саркороне ки бар хонаи Худованд таъин шуда буданд, месупурданд, ва онҳо онро ба дуредгарон ва бинокороне ки дар хонаи Ху-дованд кор мекарданд, сарф менамуданд,
12. Ва ҳамчунин ба гилкорон ва сангтарошон, ва барои харидани чӯбу тахта ва сангҳои тарошидашуда аз баҳри таъ-мири рахнаҳои хонаи Худованд, ва ба ҳар чизе ки барои таъмири хона сарф мешуд.
13. Аммо аз нуқрае ки ба хонаи Худованд меоварданд, ба-рои хонаи Худованд тосҳои нуқра, оташгиракҳо,   косаҳо, карнайҳо, ҳар навъ зарфи тилло ва зарфи нуқра сохта на-шуд,
14. Балки онро ба саркорон медоданд, то ки хонаи Худо-вандро бо он таъмир намоянд.
15. Ва аз касоне ки нуқраро ба дасташон месупурданд, то ки ба саркорон бидиҳанд, ҳисобот талаб намекарданд, зеро ки онҳо аз рӯи виҷдон амал мекарданд.
16. Нуқраи қурбонии ҷурм ва нуқраи қурбонии гуноҳҳо ба хонаи Худованд дахл карда намешуд; он аз они коҳи-нон буд.

Арамиён    Ҷатро   забт   мекунанд.   Фавти   Еҳӯош.

17. Он гоҳ Ҳазоил, подшоҳи Арам, лашкар кашида, бо Ҷат ҷанг кард ва онро забт намуд; ва Ҳазоил ният дошт, ки ба Ерусалим лашкар кашад.
18. Вале Еҳӯош, подшоҳи Яҳудо, ҳамаи чизҳои вақф-шударо, ки падаронаш Еҳӯшофот ва Еҳӯром ва Аҳазьёҳу, подшоҳони Яҳудо,  вақф карда буданд,  ва чизҳои вақф-кардаи худаш, ва тамоми тиллоеро, ки дар хазоини хонаи Худованд ва хонаи подшоҳ ёфт шуд, гирифта, ба Ҳазоил, подшоҳи Арам, фиристод, ва ӯ аз Ерусалим ақиб гашт.
19. Ва бақияи аъмоли Еҳӯош, ва ҳар чи ӯ кард, дар китоби вақоеъномаи подшоҳони Яҳудо навишта шудааст.
20. Ва навкаронаш қиём намуда, суиқасд карданд, ва Еҳӯ-ошро дар Байт-Миллӯ, дар роҳе ки сӯи Силло мефурояд, куштанд.
21. Ва навкаронаш   Юзохор   ибни   Шимъот ва Юзобод ибни Шӯмер ӯро зарба заданд, ва ӯ мурд; ва ӯро бо пада-ронаш дар шаҳри Довуд дафн карданд; ва писараш Амасьё ба ҷои ӯ подшоҳ шуд.

© IBT 1992